Drs. Johanna C. van Moosel studeerde pas op latere leeftijd theologie, waarbij haar belangstelling zich tevens richtte op raakvlakken met de antropologie en de psychologie.
Het waren vooral haar ervaringen als vrouw tijdens haar studie,
die haar diep bewust maakten van, het eigene van de vrouw (het emotionele, intuïtieve), en van de nog onverminderde overmacht van het eenzijdig mannelijke (het rationele) op het wetenschappelijke en maatschappelijke gebied, waardoor de eigen inbreng van de vrouw miskend en tegengewerkt wordt.
In een vrijmoedig en helder betoog toont de schrijfster in het eerste deel van haar boek aan, dat voelen en denken gelijkwaardige partners zijn in een geïntegreerd bewustzijn. Het voelen is, vooral in de man, over het algemeen onderontwikkeld en onderschat en niet met het denken geïntegreerd. De volle ontwikkeling en de integratie van beide bewustzijnswijzen in man én vrouw zullen de opheffing van de ongerechtvaardigde discriminatie van de vrouw met zich meebrengen en tevens de voorwaarde vormen om te konten tot echte spiritualiteit, tot het beleven van wat (rationeel) geloofd wordt.
Haar antropologische verkenning werkt zij op boeiende wijze uit in de theologie. Zij komt tot verrassende onderscheidingen, nl. tot eenzijdig mannelijke, vrouwelijke, neurotische en menselijke theologie. Waar zij heenwijst is niet een vrouwelijke of feministische theologie, maar een menselijke theologie waarin de mannelijke én vrouwelijke inbreng geïnteresseerd zijn, het is van belang voor iedere vrouw en iedere man die geïnteresseerd is in de mens.
Johanna C. van Moosel is consequent en systematisch in haar opzet en uitwerking, ze is en schrijft heel onbevangen, niet agressief, en zegt ingrijpende dingen, die zeker emotionele reacties zullen oproepen. Haar boek heeft niet alleen iets te zeggen aan hen die theologisch geïnteresseerd zijn, het is van belang voor iedere vrouw en iedere man die geïnteresseerd is in de mens.