Onze Lieve Vrouw van de Bloemen doet nu zijn plechtige intrede door de deur van de misdaad, een geheime deur, die uitkomt op een donkere maar prachtige trap. Onze Lieve Vrouw van de Bloemen gaat de trap op als zo veel moordenaars, welke dan ook, hem zijn opgegaan. Hij is zestien jaar als hij op het portaal staat. Hij klopt op de deur en wacht. Zijn hart bonst want hij is vastbesloten. Hij weet dat zijn noodlot zich voltrekt en als hij weet (Onze Lieve Vrouw weet het of schijnt het beter te weten dan ieder ander) dat zijn noodlot zich ieder ogenblik voltrekt, heeft hij het zuiver mystieke gevoel dat deze moord, krachtens de doop van het bloed, van hem Onze Lieve Vrouw van de Bloemen zal maken. Hij is opgewonden terwijl hij voor of achter deze deur staat, alsof hij als een verloofde in witte handschoenen...
'Onze Lieve Vrouw van de Bloemen' is Jean Genet's eerste boek. Het werd geschreven in 1942 in de gevangenis te Fresnes, en reeds onmiddellijk toont Genet zich een meester in de taal, zozeer dat men hem, met zijn speciale vermenging van lyriek en realisme, tot de grote vernieuwers van het Franse proza, in het voetspoor van Arthur Rimbaud, moet rekenen.
Meer dan de echo van een gevangenis en van een rampspoedig lot tekent zich hier de weg af van een man, die zich ten doel heeft gesteld het kwaad dat hem is overkomen om te zetten in heil voor zichzelf en zijn lotgnoten: een verheerlijking van het leven in zwart proza.