In het begin van de jaren vijftig spanden de geschiedenis en de politiek samen om een situatie te scheppen waarin het me onmogelijk was het vak te boefenen dat ik had gekozen, namelik schrijven. Omdat ik in 1937 korte tijd communist was geweest, durfden de filmstudio's, op welke ik voor mijn broodwinning was aangewezen, me niet meer te vragen en brachten de Amerikaanse uitgevers die mijn vroegere romans hadden uitgegeven geen herdrukken meer uit. Daarom besloot ik van de nood een deugd te maken en het verhaal te schrijven dat ik tijdens mijn leven nooit zou kunnen publiceren. Wanneer zou zich zo'n gelegenheid immers nog eens voordoen?
Het was toevallig ook het verhaal van waarom ik in 1937 communist was geworden. Het antwoord was, kort gezegd, liefde.

David Leavitt (1961) wordt algemeen beschouwd als een van de belangrijkste jonge Amerikaanse auteurs van dit moment. Zijn verhalenbundels 'Familiedans' en 'Waar ik nooit geweest ben' en zijn romans 'De verloren taal der kranen' en 'Eendere liefde' brachten hem internationale erkenning.
In tegenstelling tot deze boeken is 'Terwijl Engeland slaapt' een historische roman die speelt in de jaren dertig, met als achtergrond de Spaanse Burgeroorlog en het opkomend fascisme in Duitsland.
De verteller is Brian Botsford, een jonge Engelse schrijver van goede komaf, die zichzelf angstvallig voorhoudt dat ziijn homoseksualiteit slechts een voorbijgaande fase in zijn leven is. Als hij echter een verhouding krijgt met zowel Edward Phelan, een controleur van de Londens ondergrondse, als met Philippa Archibald, die hem als 'geschikte partij' is opgedrongen, wordt hij gedwongen een keus te maken.