In 1848 staat Europa in brand. Misoogsten en een explosieve bevolkingsgroei leiden tot een zware economische crisis.

Ook in Zutphen is 1848 een roerig jaar en ook hier krijgt armoedebestrijding steeds meer aandacht van vermogende particulieren. Op vrijdag 22 mei 1848 besluiten acht heren tot de oprichting van een spaarkas ten behoeve van minvermogenden in Zutphen. Met als doel het lenigen van nood. Maar ook om hun liberale idealen uit te dragen, waarbij het voorkomen van armoede vooropstaat en mensen vooral worden geprikkeld om aan de slag te blijven. Zo werkt de Spaarkas dan ook: arbeidslieden verdienen in de zomer meer dan ze direct nodig hebben. In de winter beschikken ze daarentegen over onvoldoende geld om brandstof te kopen. Dankzij de Spaarkas kunnen ze 's zomers geld inleggen, waarvoor ze in de winter brandstof tegen inkoopprijs ontvangen.

De Spaarkas voldoet meteen aan de behoefte, zo blijkt uit de oude jaarverslagen. Maar het gebruik fluctueert in de jaren door schommelingen in voedsel- en brandstofprijzen. In goede oogstjaren en zachte winters werd er weing ingelegd. En tot echte 'spaarzin' komt het niet. In 1892 wordt de Spaarkas opgeheven. Op dat moment is de kiem voor de huidige David Evekink Stichting echter al lang gelegd.

De Zutphense houthandelaar David Evekink (1834-1871) trekt zich het lot van de 'arbeidende stand' persoonlijk aan. Van 1867 tot 1871 is hij bestuurder van de Spaarkas. Op 12 februari 1871 schenkt de ongeneeslijk zieke Evekink een legaat van 20.000,- gulden aan de Spaarkas. Een vermogen in die tijd. Tijdens zijn leven heeft hij al met het bestuur van gedachten gewisseld om het geld te besteden aan de bouw van arbeiderswoningen, een openbaar badhuis of een volksgaarkeuken. In de vergadering van 12 oktober 1872 besluit het bestuur tot de bouw van 45 arbeiderswoningen op het 'Verlaten Bolwerk': de huidige David Evekinkstraat en Berkelsingel.