Guru Nanak is de grondlegger en eerste van tien goeroes van de Sikh-religie (15e eeuw in de Punjab in India).
Het woord Sikh betekent letterlijk discipel. Een Sikh gelooft in één God en in de leer van de tien Guru’s (Goeroes). Deze is terug te vinden in de Shri Guru Granth Sahib, het heilige boek van de Sikhs. In het heilige boek zijn naast de allesomvattende leer van de tien Guru’s ook de religieuze teksten van vijftien heiligen opgenomen. Deze heiligen geloofden in verschillende religiën. Het heilige boek mag uitsluitend gelezen worden door iemand, die in het Sikhisme gedoopt (Amrit) is. Guru Nanak is de oprichter van de Sikh religie. Hij werd in 1469 na Chr. in het dorp Talwandi geboren. Dit dorp wordt nu Nankana Sahib genoemd en ligt dichtbij Lahore in Pakistan.Al vanaf zijn jeugd weigerde hij met zijn helder verstand de destijds bij de religiën vaak gehandhaafde ongegronde rituelen, bijgeloven en dogma’s te accepteren.
Guru Nanak en de negen Guru’s die hem opvolgden, toonden een schitterend voorbeeld van een spirituele levenswijze, terwijl ze toch actief en seculair deelnamen in de wereld. Hierdoor wordt volgens de Guru’s aan het eigenlijke doel van het leven (de zin van het bestaan) voldaan. Want op deze manier keert de geest van de mens terug, van waaruit zij is ontstaan (God).

De tiende (tevens de laatste) Guru, Guru Gobind Singh (1666-1708) wijdde in 1699 de Sikhdoop ceremonie in. Zo introduceerde hij een kenmerkende identiteit voor de Sikhs. Deze dag gaat de geschiedenis in als de geboortedag van het Sikhisme. De eerste vijf gedoopte Sikhs werden Panj Pyare’s (de vijf uitverkorenen) genoemd, die op hun beurt de Guru doopten op zijn verzoek. Een gebeurtenis, die tot dusver in de geschiedenis van geen enkele andere godsdienst te vinden is.