Miguel de Unamuno y Jugo (1864 - 1936) was een van de meest prominente, veelzijdige en tegendraadse Spaanse intellectuelen en schrijvers in de eerste decennia van de twintigste eeuw, een periode die wel de Zilveren Tijd van de Spaanse letteren wordt genoemd. Hij was Rector van de Universiteit van Salamanca, waar hij onder meer befaamdheid verwierf door zijn verzet tegen Franco. Unamuno schreef toneel, gedichten, filosofisch werk en romans.

In Tante Tula (1921) worstelt een vrouw met haar gevoelens: enerzijds haar hang naar absolute zuiverheid en anderzijds haar verlangen om moeder te zijn. Feitelijk wordt zij dat laatste, dankzij het huwelijk van haar zuster Rosa met Ramiro, en later dankzij diens huwelijk met Manuela. In beide gevallen lijkt zij degene te zijn die een huwelijk afdwingt. En beide keren verdringt zij haar eigen gevoelens. Maar mag een mens anderen op die manier gebruiken om de eigen doelen te realiseren? En hoe goed kan een mens zijn werkelijke gevoelens kennen?

Wanneer de knappe Rosa door Ramiro wordt benaderd als potentiële verloofde en niet haar serieuze, zelfs wat strenge zuster Gertrudis, dringt deze laatste erop aan dat het huwelijk snel wordt voltrokken. Zelf belast Gertrudis zich met de rol van tante, Tante Tula. Wanneer zowel Ramiro als zijn tweede vrouw zijn overleden, wordt Tula feitelijk de moeder van inmiddels vijf kinderen. In haar hart worstelt zij al die tijd met haar afkeer van mannen en haar verdrongen liefde voor Ramiro, die in feite ook altijd op haar verliefd is geweest. Was haar verlangen naar zuiverheid dit allemaal waard?