Winnaar Nobelprijs voor literatuur 2004.

Erika Kohut is na een mislukte solistencarrière pianolerares geworden en woont weer bij haar moeder in een Weense woonwijk in verval. Op weg van werk naar huis bezoekt ze peepshows en 's nachts bespiedt ze hoeren bij hun werk. Ze blijft er schijnbaar gevoelloos onder. Wanneer een leerling verliefd op haar wordt neemt Erika de regie in eigen handen. Ze schrijft hem een brief waarin ze hem precies vertelt hoe hij haar moet vernederen. Hij beantwoordt haar gevoelens met banaal geweld en laat haar op de vloer van haar kamer achter. Jelinek beschrijft in scherpe beelden een beschadigd leven, waarvan het meest schrikwekkende misschien de herkenbaarheid is. De pianiste werd verfilmd en won in Cannes een Gouden Palm voor beste actrice, beste acteur en de Grote Jury Prijs.

'Elfriede Jelineks De pianiste is een literair kunstwerk van internationale allure.' NRC Handelsblad
Recensie(s)




Een in haar ambities teleurgestelde pianolerares leeft samen met haar moeder, die haar tegenover derden op een voetstuk plaatst, maar prive bevoogdt en onderdrukt. De voor haar omgeving koele, afstandelijke jonge vrouw bezoekt in het geheim peep-shows, die haar schijnbaar onberoerd laten. Tot een leerling verliefd op haar wordt en ze toegeeft aan haar seksuele fantasieen, waarbij ze hem op vernederende wijze haar wil oplegt. Als ze hem haar sado-masochistische verlangens kenbaar maakt, neemt hij op brute wijze wraak. Een beeldende, met vaart geschreven roman, waarin op bijna sarcastische wijze een psychogram ontstaat van een jonge vrouw die gevangen zit in een door haar moeder en haarzelf gesponnen web van frustraties, waar ze niet onbeschadigd uit los kan komen. De wat 'perverse' beleving van de seksualiteit wordt op psychologisch aanvaardbare wijze begrijpelijk gemaakt. De verfilming uit 2001 met Isabel Huppert werd meervoudig bekroond. De Oostenrijkse schrijfster (1946) kreeg in 2004 de Nobelprijs voor literatuur.