Roelaman wordt beschouwd als het spannendste boek over de Europese oergeschiedenis. De Duitse kunsthistoricus en vroegere bondspresident Theodor Heuss vergeleek het met Robinson Crusoe van Daniel Defoe. In Robinson Crusoe gaat het om een onbekend eiland waar een schipbreukeling strandt.
Roelaman speelt kort na het einde van de ijstijd en is het verhaal van een stam holbewoners die in de bossen van Europa leeft en daar krijgt af te rekenen met wilde dieren en vreemde volksstammen. Er zijn niet alleen vijandige stammen, maar ook bevriende, bij wie onze holbewoners een diyllische zomer aan het water doorbrengen. En er zijn de stammen die vanuit het westen oprukken en al huisdieren hebben, graan verbouwen en heuse hutten bouwen.

Recensie
Het is merkbaar dat de oorspronkelijke Duitse uitgave dateert uit 1878. Het boek heeft een onmiskenbaar didactische/educatieve inslag. Bij herhaling wordt het verhaal onderbroken voor historische info, waarvan men zich na 125 jaar kan afvragen hoe betrouwbaar die nog is. Ook de verteltrant vertoont, wellicht aan de tijd van ontstaan te wijten onhandigheden, zoals het rechtstreeks aanspreken van de lezer. Het verhaal behandelt de verdringing van de mensen uit de Steentijd door de opdringende Kelten. Hoewel vreedzame coexistentie aanvankelijk mogelijk lijkt, draait de botsing tussen twee culturen uit op dood en verderf, op woordbreuk en machtswellust aangewakkerd door de concurrentie tussen de godsdiensten (een verhaal van alle tijden, wat dat aangaat). Dat de schrijver partij gekozen lijkt te hebben voor de underdogs, verleent het geheel een ietwat tragische dimensie. De oorspronkelijke, nauwkeurige etsen verhogen de authenticiteit. Het slot overigens, waarin de voorspelling t.a.v. de komst van een blauwogig en blondharig volk dat op zijn beurt de Kelten zal verjagen, maakt in het licht van latere gebeurtenissen lichtelijk huiverig, al zal het in 1878 zonder bijbedoeling zijn geschreven. Met een woord vooraf van de vertaler en een verklarende woordenlijst. Vanaf ca. 13 jaar. (Biblion recensie, Th. Herrman)