Het Nederlandse verleden in de Oost leverde tal van vertellingen op die tot ons cultuurgoed zijn gaan behoren wie kent niet Oeroeg en Max Havelaar? Plaats van handeling was meestal Java. Over Papua-Selatan, dat we vroeger kenden als Nederlands Zuid-Nieuw-Guinea, werd maar weinig geschreven. Samen met zijn vader, Felix Maturbongs, die hoofdbestuursassistent was op het eiland, trok de jonge Renato van Bloemenhuis Maturbongs van dorp naar dorp. Later beschreef hij zijn herinneringen en de indrukken die hij opdeed tijdens zijn jeugd in het land van de Papoea´s.

Het reizen in Zuid-Nieuw-Guinea vindt doorgaans plaats met de meest primitieve vervoermiddelen. Gerieflijk is dat niet, maar één voordeel heeft het in elk geval: men loopt een goede kans op het beleven van avonturen, vooral wanneer de tochten voeren door nog zo goed als onbekende streken. De mensen en de dingen doen ons vreemd aan en elke zintuiglijke gewaarwording is een verrassing, of het nu gaat om de beschrijving van de uitbundige natuur dan wel hardnekkige culturele gewoonten van de inheemse bevolking.

Van Bloemenhuis Maturbongs kijkt terug door zijn eigen kinderogen en door de ogen van de Nederlander die hij later werd. Dit wisselende perspectief geeft een zuiver beeld van de mensen en hun gebruiken en van de tropische natuur van dit eiland in ëde Oost´, dat het langst tot het Koninkrijk behoorde.