Cézanne wordt met recht de ‘vader van de moderne kunst’ genoemd; geen andere laatnegentiendeeeuwse kunstenaar had zoveel en zo’n blijvende invloed op zijn opvolgers. Hij stond aan de basis van misschien wel de meest beslissende ontwikkeling in
de kunstgeschiedenis: de weg naar abstractie, 1911 was in die ontwikkeling van cruciaal belang: het is het jaar waarin het kubisme doorbreekt in Parijs en voor het eerst in Nederland te zien is. Picasso is een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het kubisme en zijn achting voor Cézanne en de manier waarop hij zich door hem liet beïnvloeden was artistiek én persoonlijk. Picasso noemde zichzelf de zoon van Cézanne en kocht het Château de Vauvenargues aan de voet van de Mont Sainte-Victoire om letterlijk in de voetsporen van zijn artistieke vader te kunnen treden. Voor Mondriaan betekende 1911, het jaar waarin hij kennis maakte met het kubisme, een keerpunt. Het
was voor hem het beslissende moment in zijn ontwikkeling richting pure abstractie.
In deze rijk geïllustreerde publicatie wordt in zes artikelen duidelijk gemaakt hoe belangrijk Cézanne is voor de ontwikkeling van de moderne kunst, met Picasso en Mondriaan als zijn meest invloedrijke erfgenamen. De toeschouwer wordt meegenomen
van de zinnelijke en kleurrijke doeken van Cézanne via de kubistische werken van Picasso en zijn veel uitbundigere late werk naar de haast conceptuele maar toch ook uiterst subtiele schilderkunst van Mondriaan. (bron: flaptekst)