Na een leven van geweldloos politiek verzet brengt de oude, vrome islamiet Deeriye zijn dagen door in mijmering en gebed. Daarbij overdenkt hij zijn persoonlijke geschiedenis, die nauw verweven is met die van het land. Hij kan zich ech­ter onmogelijk onttrekken aan de sfeer van angst, geheimzin­nigheid, dreiging en geweld die in de dictatuur heerst en die zijn zoon Mursal dwingt tot een politieke stellingname die veel radicaler is dan die van hemzelf.

In de nasleep van een aanslag op het Staatshoofd krijgen de gebeurtenissen een steeds rampzaliger verloop, wat Deeriye tot een drastisch be­sluit brengt: 'Hij zou een hel­dendaad verrichten juist op het moment dat iedereen hem had afgeschreven als een nutteloze oude man.'

De verhouding tussen Deeriye en de mensen om hem heen, de terreur van de politieke werkelijkheid en de uiteinde­lijke heroïsche ondergang van de oude man worden met grote fijnzinnigheid neergezet. Ze­ker in dit boek toont Farah zich 'de zachtmoedigste schrijver van Afrika', zoals Buchi Emecheta hem eens typeerde.

Nuruddin Farah werd in 1945 geboren in Baidoa, Somalië. Hij studeerde wijsbegeerte en literatuur aan de Indiase uni­versiteit van Chandigarh. Sinds 1974 verblijft hij in het buitenland; hij doceerde onder andere in Londen, Rome, Jos (Nigeria) en Bayreuth, waar De patriarch en de generaal ontstond. Samen met Zoete melk Zure melk en Sardines vormt het boek de trilogie 'Variaties op het thema van een Afrikaanse dictatuur', waarvan de delen zich laten lezen als op zichzelf staande romans.