Het gezin is de hoeksteen van de evolutie: wie nageslacht produceert, creëert de kans dat zijn of haar genen in de volgende generatie zullen nagalmen. Het zal niemand verbazen dat beesten, planten en al wat verder kruipt en friemelt een flink deel van hun energie direct of indirect voor de voortplanting inzetten.
Toch is seks slechts de opmaat. Na de bevruchting moet het kroost worden grootgebracht. Om de vaak weerloze telgjes enige kans te geven in de grote boze biosfeer hebben dieren verschillend oudergedrag ontwikkeld. Veel vissen laten hun duizenden eitjes gewoon aan hun lot over, terwijl andere de guppies juist in hun mondholte nemen en hen daar tot wasdom laten komen. Koekoeken gaan voor outsourcing, babbelaars hebben gespecialiseerde kindermeisjes in dienst en een enkele malle moeder is bereid het kind tot acht jaar na de geboorte van melk te voorzien.
Dit boek verkent de meest bizarre ouderstrategieën die de evolutie heeft voortgebracht. Het onderzoekt de logica van moeders die direct na de geboorte een paar van hun pasgeborenen opvreten, vertelt waarom soms vaders de eieren uitbroeden en laat zien hoe de jongen zich dankzij of ondanks deze moeder- en vaderinstincten een weg banen richting volwassenheid. Beestachtige ouders geeft kortom de beste opvoedtips die het dierenrijk kan bieden.
Biologie en geneeskunde zitten bij arts en medisch bioloog Lucas Wenniger (1981) in het DNA. Van zijn hand verscheen eerder De stinkende scharrelpapegaai, over evolutie in het dierenrijk.
Over De stinkende scharrelpapegaai:
'Welkom in het universum van Lucas Wenniger, opvolger van Midas Dekkers.'
ELSEVIER
'Wenniger schrijft geestig. De stinkende scharrelpapegaai is een studeerkamerboek met goed gedocumenteerde, leuke anekdotes uit de evolutie.'