Tijdens vijfenzeventig jaar Belgisch bewind in Congo werden de Congolezen doordrongen van het Belgische model, hét voorbeeld om zich naar te richten, op alle terreinen. Godsdienst, onderwijs, gezondheidszorg, administratie, politie en leger: het koloniale systeem creëerde een 'Belgique tropicale?. De 'inboorlingen' werden vakkundig ontdaan van hun identiteit, hun wensen en verlangens, gedachten en gedragingen. De blanke 'beschaving' torende hoog uit boven de zwarte 'primitiviteit'. Vijftig jaar na de onafhankelijkheid zijn Congo en de Congolezen nog altijd niet genezen van het Belgische kolonialisme. Het blanke ideaalbeeld heeft de onafhankelijkheid overwonnen. Tegelijk slagen Congo en de Congolezen er niet in om dat ideaalbeeld te realiseren. En zo worstelt de Congolees met een dubbele identiteit: de verdrongen zwarte en de onbereikbare blanke. Die schizofrenie verklaart in grote mate het failliet van de Congolese samenleving, de armoede en uitzichtloosheid. In dit essay graaft PETER VERLINDEN naar de wortels van de Congolese machteloosheid. Hij gaat op zoek naar de oorzaken en opent de discussie over de toekomst. Als journalist is hij gespecialiseerd in het Gebied van de Grote Meren in Centraal-Afrika. Al twintig jaar verzorgt hij de verslaggeving uit die regio. Hij is gastdocent aan de KULeuven waar hij het vak media en internationale conflicten doceert.