'De Indische Nederlanders zijn geofferd voor grotere belangen'
Marga Klompé, voormalig minister van Maatschappelijk Werk van 1956-1963.

Tussen 1950 en 1970 vertrokken zo'n 380.000 Nederlandse staatsburgers, onderdanen en loyalisten uit de nieuwe republiek Indonesië vanwege hun trouw aan 'Koningin, volk en vaderland.' Na de onafhankelijkheid van de voormalige kolonie Nederlands-Indië zagen deze Nederlanders van gemengdbloedige en inheemse afkomst zich gedwongen hun geboorteland te verlaten. Deze massale uittocht heeft jarenlang te boek gestaan als 'de repatriëring'; een term waarmee goede zorg en overheidssteun wordt gesuggereerd.

Niets is echter minder waar. De zeer gemêleerde groep ontheemden is opgezadeld met een forse schuld aan de Nederlandse overheid voor de kosten van de opvang. Daarnaast liet de 'zorg' van de overheid grote lacunes en zwakheden zien. Uit schaamte en vernedering hebben de gedupeerde Indische Nederlanders, Indo-Afrikanen, Chinese Nederlanders, Moluks KNIL- en marinepersoneel, Papoea's, Toegoenezen, zogeheten maatschappelijke Nederlanders en veiliggestelde Indonesiërs al die jaren gezwegen; hun lot was stille armoede, gedwongen assimilatie en ondoorzichtige misstanden.

Onderzoeksjournalist Griselda Molemans wist de waarheid boven water te halen door middel van interviews met betrokkenen en doortastend archiefonderzoek. Opgevangen in andijvielucht geeft een waarheidsgetrouw beeld van een zwarte bladzijde uit de Nederlandse geschiedenis. Daarnaast ontdekte ze dat de Indische gemeenschap tot op de dag van vandaag zeven financiële claims jegens de Nederlandse overheid heeft en twee jegens verzekeringsmaatschappijen en banken.