Wie thans per trein, taxi, bus of hoe dan ook arriveert op het Centraal Station van Utrecht, komt dan direkt oog in oog te staan met een stukje Utrecht in New York-stijl. Moderne, torenhoge kantoor- en woongebouwen, een overdekt winkelcentrum en ga zo maar door. Is de stad Utrecht volledig op de vernieuwtoer gegaan of hoe zit dat? Is er nu niets bewaard gebleven van die oude stationswijk? Ja, toch, slechts één gebouw, namelijk het voormalige Domhotel, maar om eerlijk te zijn is dat nu ook weer niet het bekijken waard.

En dan het Vredenburg, ook daar is het een en ander veranderd. Waar zijn de Jaarbeursgebouwen? Waar zijn die oude vertrouwde café's? Ook daar is niet veel meer van over. Iemand die een jaar of vijtien niet meer in de stad Utrecht is geweest, kent die oude Bisschop-, Dom- en Jaarbeursstad beslist niet meer terug, want juist dit aan vele niet-Utrechters bekende stukje Utrecht gelegen tussen het Stationsplein en het Vredenburg is in de afgelopen jaren volkomen veranderd en vernieuwd.

Het stationsgebouw, de stationswijk met z'n winkels, hotels, café's en gebouw "De Utrecht", de Singel, de Jaarbeursgebouwen aan het Vredenburg en de Rijnkade, het is allemaal weg. Of het er mooier op geworden is, moet eenieder voor zich maar uitmaken.
De een zal zeggen: het is maar goed dat die oude troep weg is; terwijl de ander deze af- en doorbraakplannen eeuwig zal blijven vervloeken.

Het is moeilijk om aan ieders wensen ten volle te voldoen, zo ook met dit boekje waarin ik de geschiedenis van de stationswijk en het Vredenburg heb opgetekend. In het korte bestek van dit boekje is het natuurlijk ondoenlijk om alles tussen het station en het Vredenburg volledig te beschrijven en daardoor zal het hier en daar wel eens gebeuren dat u iets mist of dat er iets ontbreekt dat duidelijk in uw herinnering ligt opgeborgen.