De Japanse kunstenaar Sadaharu Horio ( Kobe, 1939) kan beschouwd worden als de belangrijkste performance-kunstenaar van zijn generatie. Zijn invloed op de Japanse hedendaagse kunstwereld is veelbetekenend. Per jaar houdt hij ongeveer 100 tentoonstellingen en performances. Tijdens die performances daagt Horio zijn publiek constant uit over hun visie op kunst, waarbij de handeling het uitgangspunt is en niet het resultaat, en waarbij hij de betekenis van het kritische artistieke denken versterkt. In zijn werk tracht Horio het moment te vatten en het vast te leggen in de tijd. Veel van zijn "actions" bestaan uit het kleuren van objecten, die hij in een strak dagelijks schema, als een ritueel aanvat. Zo verheft Horio zijn vaak banale handelingen tot een artistiek niveau door hen continu te herhalen waardoor ze hun alledaags karakter juist verliezen. Zijn werk is te omvatten als een niet-referenti le actie, Atarimae-no-koto genaamd, of de relatie tussen het alledaagse en kunst. Deze nieuwe publicatie is uitgegeven door de Vervoordt Foundation en omvat een essay van de Japanse curator Atsuo Yamamoto, die een historisch overzicht geeft van diens leven en werk, een interview met de Duitse kunstcriticus Heinz-Norbert Jocks, een groot overzicht met beeldmateriaal van Horio's belangrijkste performances en een selectie van diens werk uit de jaren 60 tot vandaag, met een complete biografie, foto's van Laziz Hamani en een dankwoord van Axel Vervoordt. /// The Japanese artist Sadaharu Horio ( Kobe, 1939) can be considered the most important performance artist of his generation. His influence on the Japanese contemporary art world is significant. He holds about 100 exhibitions and performances every year. During those performances, Horio constantly challenges his audience about their vision of art, in which the action is the starting point and not the result, reinforcing the meaning of critical artistic thinking. In his work, Horio tries to capture the moment and capture it in time. Many of his "actions" consist of coloring objects, which he starts as a ritual in a strict daily schedule. Horio thus elevates his often banal actions to an artistic level by continuously repeating them, so that they lose their everyday character. His work can be understood as a non-referential action called Atarimae-no-koto, or the relationship between the everyday and art. This new publication is published by the Vervoordt Foundation and includes an essay by the Japanese curator Atsuo Yamamoto, which gives a historical overview of his life and work, an interview with the German art critic Heinz-Norbert Jocks, a large overview with images of Horio's most important performances and a selection of his work from the 1960s to today, with a complete biography, photos by Laziz Hamani and a word of thanks from Axel Vervoordt.