Martin, Wilhelm, kunsthistoricus (Quakenbrück (Duitsland) 20-6-1876 - 's-Gravenhage 10-3-1954). Zoon van Johann Karl Ludwig Martin, geoloog, en Anna Christina Maria Fittica..
Wilhelm Martin verhuisde in 1877 met zijn ouders uit Duitsland naar Nederland wegens de benoeming van de vader tot hoogleraar te Leiden. In deze stad werden ook de jongere zoons uit het gezin geboren, onder wie de latere tekenleraar en directeur van het Fries Museum te Leeuwarden Herman Martin (1881-1968) en de bekende schrijver Hans Martin (1886-1964). Wilhelm Martin bezocht in Leiden de lagere school en het gymnasium, waarna hij in 1894 werd ingeschreven als student in de letteren aan de universiteit aldaar. In 1899 legde hij het doctoraal examen in de Nederlandse letteren af, waarna hij op 20 april 1901 promoveerde bij prof. P.J. Blok op het eerste zuiver kunsthistorische proefschrift dat in Nederland verdedigd werd. Het leven en de werken van Gerrit Dou beschouwd in verband met het schildersleven van zijn tijd (Leiden, 1901). Intussen fungeerde Martin toen reeds enkele maanden als onderdirecteur van het Mauritshuis in Den Haag, waar A. Bredius toen de scepter zwaaide. Hier zette hij de al in zijn studiejaren aangevangen bestudering van de zeventiende-eeuwse Nederlandse schilderkunst voort en ontwikkelde hij zich tot een van de jongere kenners op het terrein dat in die jaren werd beheerst door autoriteiten als Wilhelm von Bode, Abraham Bredius en Cornelis Hofstede de Groot.
Het zwaartepunt van zijn werkzaamheden rustte echter op de Nederlandse schilderkunst van de zeventiende eeuw, waarbij hij steeds een bijzondere belangstelling ten toon spreidde voor praktische zaken als de manier van werken in een schildersatelier en de wijze van bestaan van een kunstenaar. Van de latere publikaties kunnen worden genoemd enkele beknopte studies over Jan Steen ( 1924,1926) en vooral het tweedelige standaardwerk over De Hollandsche schilderkunst in de zeventiende eeuw (Amsterdam, [1935-1936]. 2 dl.), het hoogtepunt van Martins publicistische werk. Hierin heeft de auteur de resultaten van de onderzoekingen van Bredius, Hofstede de Groot, Bode en anderen gecombineerd met eigen observaties tot een breed overzicht, dat ondanks een zekere veroudering naast nieuwere overzichtswerken een onmisbare bron gebleven is voor elke onderzoeker van de oude Nederlandse kunst. In de jaren na de Tweede Wereldoorlog publiceerde Martin nog een boek over de Nederlandse schilderkunst uit de tweede helft van de zeventiende eeuw (1950), dat echter meer een platenboek met commentaren dan een overzichtswerk is, een boekje over Rembrandts Nachtwacht (1947) en een monografie over de kunstenaar die hem reeds vele tientallen jaren had beziggehouden, Jan Steen (Amsterdam, [1954]).