De islamitische filosoof Tariq Ramadan (Genève, 1962) heeft sluipenderwijs groot aanzien verworven. Hij schreef inmiddels een stapel boeken over de islam en is onder jonge moslims in Europa waarschijnlijk de meest gelezen islamitische auteur. En Ramadan is niet alleen geliefd bij moslims, ook een groot deel van de westerse intelligentsia heeft hem omhelsd. Ian Buruma noemde hem zelfs een alternatief tegen het moslimgeweld. \nMaar is Ramadan wel zo onschuldig? Zijn criticasters wijzen erop dat de charmante, welbespraakte moslimfilosoof met dubbele tong spreekt: hij betoont zich radicaal tegenover moslims en is de redelijkheid zelve als hij zich in de westerse media presenteert. Is hij niet een wolf in schaapskleren?Hij weigert bijvoorbeeld zelfmoordterrorisme en het stenigen van overspelige vrouwen ondubbelzinnig te veroordelen. En hoeveel afstand heeft hij genomen van de ideeën van zijn grootvader Hassan-al-Banna, de stichter van de fundamentalistische moslimbroederschap in Egypte?\nIn 'Wie is er bang voor Tariq Ramadan?' schetst Paul Berman een vlijmscherp en verontrustend portret van de lieveling van verlichte journalisten en academici. In dit uitstekend gedocumenteerde en vlammend geschreven betoog schrijft Berman niet alleen over Ramadan, maar keert hij zich ook tegen intellectuelen als Ian Buruma die onder het mom van liberalisme reactionaire standpunten vergoelijken. Zijn boek is dan ook tegelijk te lezen als een verdediging van werkelijk liberalisme en culturele moed.