Samenvatting
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Nederlands-Indië van 1942 tot 1945 bezet door de Japanners. Tijdens de besetting zijn er honderden, misschien wel duizenden recepten opgeschreven door Nederlands(-Indisch)e vrouwen. De redden hiervoor was honger. In de loop van de Japanse besetting kwam honger zowel binnen als buiten de Japanse kampen voor. Het verzamelen van recepten was een fenomeen, een rage en een obsessie tegelijkertijd.
Waarom dacht men over eten en schreef men de heerlijkste recepten van elkaar over, terwijl er bijna niets tee ten was. En waarom schreven Nederlandse vrouwen in Indië, die vaak zelf niet eens konden koken, recepten toto in de kleinste details van elkaar over?
In De smaak van verlangen lichten wij een tipje van de sluier op: we laten zien welke recepten er waren en welke verhalen bij deze recepten horen. Daarnaast willen we u de gerechten laten proeven: van een geïmproviseerd en karig oorlogsmaal als tapiocapap met goela djawa tot een luxe hoofdgerecht also esters met champagne; van een Indisch tussendoortje als smeerpropjes tot een hemelse chocoladetaart.
"Wat mij betreft een parel in de geschiedschrijving. Tot tranen geroerd was ik door deze typisch vrouwelijke manier van overleven, gebaseerd op het idee dat de gedachte aan beling al belend is. Dat de gedachte aan schoonheid al tot schoonbeid leidt. Nu, zestig jaar later, ligt bet bewijs voor ons." Ernst Jansz, musicus/schrijver
"Mam, ik beb zo'n bonger", zeurde ik in bet kamp. "Ga maar op bed liggen, jochie. Dan gaat bet vanzelf over." Ik was zes jaar, op bed moeten liggen was bet ergste wat je als kind kon gebeuren. Mijn moeder spaarde in het kamp voedsel uit baar eigen mond voor mij. De fantasiemaaltijden bield ze voor zichzelf. Gelukkig worden de kamprecepten nu gepubliceerd en kan ik eindelijk mee-eten. In gedachten beb ik bet servet al omgeknoopt." Hans Vervoort, schrijver
"Duidelijke recepten, met weinig franje, maar juist daarom zo puur en ook nu nog bet genieten waard. Gerechten die ons verbinden met de mensen die in Indië gevangen zaten. Kook, proef, geniet en droom..." Charlotte Borggreve, voormalig directeur Kinderkookkafé Amsterdam
"Mijn vader beeft als kind in Nederlands-Indië in het kamp in Ambarawa gezeten. Ik weet uit zijn verhalen boe bonger voelt en boe beroerd bet eten daar was. Hoe sterk moisten de vrouwen wel niet zijn, die kracht verzamelden uit bet uitwisselen van recepten. Wat kan beter de verbeelding van lekker eten bij je oproepen dan zo'n mooi kookboek vol droomrecepten.?" Jet Bussemaker, staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport