In dit boek staat een voorstelling van Phoebus Apollo centraal, geschilderd door de barokke meester Jan Boeckhorst. Phoebus is de zonnegod naar wie The Phoebus Foundation is genoemd. Hij is de beschermer van de muzen en dus van de kunsten. Hij staat ook symbool voor het licht en de zon, en is intens verbonden met de ?gouden tijd?: een mythisch tijdperk vol eindeloze overvloed en rechtvaardigheid. In de reeks ?Phoebus Focus? gaan experts en wetenschappers in op topstukken uit de rijke collectie van kunststichting The Phoebus Foundation. Hans Vlieghe (°1939) studeerde kunstgeschiedenis aan de universiteit van Gent, waar hij ook enkele jaren werkzaam was als assistent. Hij promoveerde in 1967 over het oeuvre van de Antwerpse kunstschilder Gaspar De Crayer. Na diverse studie- en onderzoeksverblijven in München, Londen, Firenze en Rome ging hij als wetenschappelijk medewerker aan de slag in wat nu het Centrum Rubenianum heet. Daar is hij tevens lid van de raad van bestuur en werkt hij mee aan het Corpus Rubenianum Ludwig Burchard. Sinds 1990 is hij lid van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Kunsten en Wetenschappen. Als hoogleraar was Vlieghe verbonden aan de universiteiten van Antwerpen en Leuven. Hij is gespecialiseerd in de Vlaamse schilderkunst van de zeventiende eeuw. Naast zijn onderzoek over De Crayer schreef hij tal van publicaties over (onder meer) Peter Paul Rubens en schilders uit diens entourage, over David II Teniers en Jan Boeckhorst. Sinds 2004 is hij met emeritaat, maar dat weerhoudt hem er niet van om kunsthistorisch onderzoek te blijven uitvoeren.