WILLEM DE CLERCQ (Amsterdam, 15 januari 1795 – aldaar, 4 februari 1844) was secretaris (1824-1831) en later directeur (vanaf 1831) van de in 1824 opgerichte Nederlandsche Handel-Maatschappij (NHM), de voorganger in rechte lijn van de Algemene Bank Nederland. Daarnaast is hij bekend als dichter en als voorman van het protestantse Réveil in Nederland. Willem de Clercq stamde uit een gegoede doopsgezinde Amsterdamse familie, handelend in graan. Reeds in 1801 begon hij aantekeningen te maken die resulteren in een dagboek van 36.000 bladzijden dichtbeschreven papier. Aanvankelijk was het de bedoeling dat hij tot predikant zou worden opgeleid, maar hij werd opgenomen in de zaak, en leerde daarvoor Duits, Frans en Grieks. Vanwege de conscriptie werd hij echter op reis gestuurd. Eind 1813 ontstaat er paniek op de beurs als Napoleon Bonaparte het onderspit delft. Deze gebeurtenissen heeft Willem de Clercq in zijn dagboek beschreven, aanvankelijk in het Frans, later in het Nederlands.

In 1816 reisde hij per koets naar Sint-Petersburg en deed verslag van het landschap en het sociale en culturele leven in de Noord-Duitse en Baltische havensteden, enkele jaren nadat Napoleon was verslagen en verre reizen weer mogelijk waren geworden. Na het plotselinge overlijden van zijn vader Gerrit de Clercq kwam hij in 1817 aan de leiding te staan van het familiebedrijf. Tijdens de graancrisis rond 1820 kwam de firma in een diepe crisis terecht, waar zij nooit meer helemaal bovenop kwam.Juist in die tijd kwam De Clercq in contact met de tot het christendom bekeerde joodse dichter Isaäc da Costa. Er groeide tussen hen een innige vriendschap en onder invloed van Da Costa bekeerde De Clercq zich tot het orthodoxe calvinisme. Samen met Willem Bilderdijk, Abraham Capadose, Guillaume Groen van Prinsterer, Samuel Iperusz Wiselius en anderen hoorden zij tot de voormannen van het Réveil. Als dichter was hij vooral bekend om zijn improvisaties. Hij kon zonder voorbereiding minutenlang een gedicht voordragen dat hij ter plekke bedacht. Willem de Clercq was de auteur van de eerste studie in vergelijkende literatuurgeschiedenis, Verhandeling van den heer Willem de Clercq ter beantwoording van de vraag: welken invloed heeft vreemde letterkunde, inzonderheid de Italiaansche, Spaansche, Fransche en Duitsche, gehad op de Nederlandsche Taal- en letterkunde, sints het begin der vijftiende eeuw tot op onze dagen? (1824). Dit werk werd met een gouden erepenning bekroond door het Koninklijk-Nederlandsche Instituut van Wetenschappen, Letterkunde en Schoone Kunsten, de toenmalige naam van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen.
Nog altijd is het mogelijk om De Clercq goed te leren kennen. Hij heeft een gigantisch dagboek nagelaten, waarin hij uitgebreid verslag gedaan heeft van wat er door de jaren heen in hem omging. Delen daarvan zijn gepubliceerd.

ALLARD PIERSON was lid van de familie Pierson en een zoon van de koopman Jan Lodewijk Gregory Pierson en de schrijfster Ida Oyens (lid van de familie Oijens). Hij kwam uit een aanzienlijke Amsterdamse koopmansfamilie, die tot de kringen rond het Réveil behoorde. Hij was een broer van Nicolaas Pierson en Hendrik Pierson; de kunstschilder Herman ten Kate was met zijn zus getrouwd. Pierson trouwde in 1854 met Pauline Hermine Elizabeth Gildemeester (Amsterdam, 7 maart 1831 - Scheveningen, 6 september 1900). Uit dit huwelijk werden zes kinderen geboren, onder wie Jan Lodewijk Pierson sr. In zijn laatste levensjaar bewoonde Pierson Huize Velhorst in Almen (vlak bij Zutphen), waar hij op 65-jarige leeftijd is overleden.
Pierson studeerde van 1849 tot 1854 theologie in Utrecht en Leiden, alvorens hij van 1854 tot 1857 predikant was te Leuven. Vanaf 1857 was hij predikant bij de Waalse gemeente te Rotterdam. In 1865 besloot hij uit de kerk te treden vanwege zijn modernistische inzichten, die niet meer te verzoenen waren met zijn ambt. In 1870 werd hij hoogleraar theologie te Heidelberg. Pierson was van 1877-1895 de eerste hoogleraar in kunstgeschiedenis, esthetica en moderne talen en letteren aan de Universiteit van Amsterdam. Het verschijnen van zijn De Bergrede in 1878 wordt als beginpunt van de Nederlandse Radicale Kritiek beschouwd.

Pierson behoorde tot de fijnzinnigste geesten uit het Nederlandse culturele leven van de 19e eeuw. Tijdens zijn hoogleraarschap in Amsterdam legde hij een verzameling gipsafgietsels van klassieke beelden aan. Het archeologiemuseum van de Universiteit van Amsterdam, waar deze collectie zich nog steeds bevindt, is naar hem genoemd.
Allard Pierson ligt tezamen met zijn echtgenote Pauline Gildemeester begraven op de Algemene begraafplaats aan de Warnsveldseweg te Zutphen.