Van 1630 tot 1654 probeerde de West-Indische Compagnie een deel van Brazili te koloniseren en daarmee de Portugezen uit dit gebied te verdrijven. De Braziliaanse suikerproductie, die voor rekening kwam van de door de Compagnie zelf uit Afrika gehaalde slaven, zou de Republiek der Nederlanden verregaande winsten kunnen opleveren. Maar al vanaf het begin raakten de Hollanders verstrikt in een aanhoudende reeks oorlogen en opstanden. Het Hollandse huurlingenleger was weliswaar numeriek sterker, maar fysiek niet opgewassen tegen de Brazilianen, gewend aan en bekend met de tropische omstandigheden. Incompetente generaals uit deftige milieus, uit op roem, maakten de situatie er niet beter op. In dit boek lezen we het verslag van een Portugese admiraal, Francisco de Brito Freire, over de periode 1621 tot 1638. Met veel gevoel voor detail en sociale omstandigheden beschrijft hij de aanhoudende oorlogen, bezettingen en slachtpartijen. De persoon van Johan Maurits spaart hij niet. Het was De Brito Freire die uiteindelijk op 26 januari 1654 het Hollandse kapersnest Recife (destijds ook gespeld als Recief) tot overgave dwong. Benjamin N. Teensma, romanist en lusitanist, vertaalde en bewerkte deze 17de-eeuwse tekst met veel gevoel voor het historische karakter ervan. Waardering voor Bahia, Recief en ander ongerief Erik Odegard schreef in Tijdschrift voor Zeegeschiedenis 37.1 (2018): ?dit werk [levert] een belangrijke bijdrage aan een recent debat, namelijk het debat over de persoon van Johan Maurits van Nassau-Siegen. (?) De vertaling vanuit het Portugees naar het Nederlands is, zoals we van Teensma gewend zijn, uitstekend uitgevoerd en het is naast een informatieve ook een buitengewoon leesbare tekst geworden. Al met al is dit een mooi uitgevoerde publicatie die precies op het juiste moment een bijdrage levert aan de groeiende historiografie over de WIC-kolonie in Brazili ? (blz. 81-83). Wim Klooster recenseerde het boek voor BMGN: Low Countries Historical Review 133 (2018) en noemde het ?voorbeeldig vertaald?, en merkte op: ?Het is geen integrale vertaling maar een bloemlezing, wat de leesbaarheid ten goede komt, want de lezer wordt aldus enkele weinig relevante uitweidingen bespaard.?