De betrekkingen tussen drukkers en overheden zijn in Vlaanderen zelden harmonieus geweest. Reeds in 1516, minder dan een halve eeuw na de komst van de boekdrukkunst in onze gewesten, loofde de latere keizer Karel V een beloning van 100 gulden uit voor het verklikken van de auteur van opruiende Gentse pamfletten en karikaturen. Diens ordonnantie zou de volgende eeuwen gevolgd worden door honderden andere geboden en verboden rond drukpers en boekhandel.

Hoe moeilijk de relaties lagen, blijkt ook uit een tot nu toe ongepubliceerd rapport uit de late zeventiende eeuw, dat onlangs ontdekt werd in het archief van de Grote Raad van Mechelen. Een anonieme auteur, mogelijk een raadsheer van de Grote Raad, heeft persoonlijk het boekbedrijf in Antwerpen, Leuven en Brussel gecontroleerd, en brengt verslag uit van diverse abuysen ende ongeregeltheden in het drucken ende vercoopen van ongemanierde ende inadmissibele boecken, tractaeten, printen, liedekens, refereynen, geschriften ende manifesten. Tegelijk stelt hij een aantal maatregelen voor om de wantoestanden aan te pakken. Het is een onbekend ooggetuigenverslag dat een heldere momentopname biedt van het Vlaamse boekbedrijf in de vroegmoderne tijd.

Na meer dan 300 jaar in de archieven te hebben gesluimerd, verscheen dit boeiende rapport nu voor het eerst bij De Carbolineum Pers, met een inleiding door dr. Pierre Delsaerdt. Tekst en inleiding zijn met de hand gezet uit nieuw gegoten Goudy Mediaeval 14 punt, en met de handpers gedrukt op geschept Hahnemühle papier, in een oplage van 75 genummerde exemplaren. Het boek van 20 cm. hoog en 88 bladzijden is ingenaaid in een mooi omslag en zit in een kartonnen foedraal.