Lichte gebruikssporen, pagina's wat vergeeld. Vrij van inscripties.
Vertaald door Jaap Faber. Omslag : F. Bergisch

Tomás de Torquemada O.P. (Valladolid (Castilië en León, Spanje), 1420 - Ávila, 16 september 1498) was een monnik in de orde van de Dominicanen en berucht inquisiteur. In 1481 benoemden koning Ferdinand II van Aragon en zijn vrouw Isabella I van Castilië Torquemada tot grootinquisiteur. De kardinaal en ecclesiologisch schrijver Juan de Torquemada was de oom van Tomás de Torquemada.
Torquemada was de biechtvader van Isabella I, en had daarom veel macht in Spanje. Isabella beloofde Torquemada als kind dat ze, als ze eenmaal oud genoeg was, Torquemada mee zou helpen om ketters uit te roeien. Torquemada was ervan overtuigd dat de grote chaos waarin Spanje in de 15e eeuw verkeerde het gevolg was van te nauwe contacten tussen christenen en ketters, zoals Joden en Moren. Toen Isabella eenmaal koningin werd, zorgde ze er eerst in 1478 voor dat de Spaanse Inquisitie weer een nieuw leven kreeg, en vijf jaar daarna benoemde ze Torquemada tot grootinquisiteur. Torquemada vervulde deze functie 15 jaar lang. Op zijn aandringen vaardigde koningin Isabella op 31 maart 1492 in Spanje een Akte van Verdrijving uit. Deze akte bepaalde dat alle Joden die zich niet tot het christendom bekeerden, binnen drie maanden het land moesten verlaten. Ruim 160.000 Joodse families ontvluchtten daarop het land. Omdat zij in die tijd erg belangrijk waren voor de economie van het land, wordt deze actie ook wel gezien als een van de oorzaken van het verval van Spanje als wereldmacht. Het wordt ook niet uitgesloten dat Torquemada zelf Joods bloed had.
Na zijn dood
In 1869 schreef de Franse dichter Victor Hugo het versdrama Torquemada, dat gaat over religieus fanatisme.
In 1957 verscheen het boek Duisternis bedekt de aarde van de schrijver Jerzy Andrzejewski. In het boek heeft de inquisitie van Torquemada een centrale rol.
In 1988 kwam Torquemada uit, een historisch drama dat ging over een jonge monnik die zich tegen de inquisitie van Torquemada (vertolkt door Francisco Rabal) keert en secretaris bij hem wordt.
Een "Torquemada" wordt heden ten dage in de Nederlandse taal gebruikt om een strenge inquisiteur of (moderne) ketterjager mee aan te duiden.
Mel Brooks speelt Torquemada in zijn film History of the World, Part I (1981) in een musicalnummer met dansende monniken en nonnen.
Lance Henriksen speelt Torquemada in een nieuwere horrorversie van The Pit and the Pendulum (1991)

Howard Melvin Fast (New York, 11 november 1914 — Greenwich (Connecticut), 12 maart 2003) was een Amerikaans schrijver. Hij publiceerde ook onder de pseudoniemen E.V. Cunningham en Walter Ericson.
Fast kwam uit een Joods gezin. Zijn moeder overleed toen hij negen jaar was. Fast ging toen aan het werk als krantenverkoper en los arbeider.
Zijn eerste grote succes als schrijver bereikte hij met de roman Citizen Tom Paine.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte Fast voor de Amerikaanse regering. Daarna werd hij buitenlands correspondent van Esquire en Coronet.
Omdat Fast in 1943 lid van de Communistische Partij van de Verenigde Staten was geworden, werd hij door de FBI in de gaten gehouden. Hij werd in het McCarthy-tijdperk voor de House Committee on Un-American Activities gedagvaard. Omdat Fast niets wilde zeggen over de donateurs voor een fonds voor huisvesting van kinderen van Amerikaanse veteranen van de Spaanse Burgeroorlog, werd hij wegens minachting van het parlement veroordeeld tot een celstraf van drie maanden. Zijn boeken werden uit alle openbare bibliotheken verwijderd. Zijn eerstvolgende roman, over Spartacus, moest hij in eigen beheer uitgeven.
Als schrijver hield Fast zich intensief bezig met het Amerikaanse ideaal van vrijheid en hij streed tegen economische en sociale ongelijkheid. Zo was hij een aantal jaren lang communist en schreef hij in de partijkrant, de Daily Worker. In 1957 zegde hij zijn lidmaatschap van de Communistische Partij op na de 'geheime' redevoering van Chroesjtsjov op het XXe Partijcongres van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie waarin Stalins misdaden aan de kaak werden gesteld.
In 1953 ontving Fast de Stalin-vredesprijs.
(Wikipedia)