Aan het eind van de jaren zestig realiseerde een groep molenliefhebbers zich dat het ambacht van molenaar aan het verdwijnen was. Het vak dat van oudsher door beroepsmolenaars van meester op knecht werd doorgegeven, dreigde te verdwijnen. Het aantal molenaars daalde snel, vooral omdat het beroep door de voortschrijdende techniek en de maatschappelijke veranderingen, niet meer lonend was. De voor Nederland zo iconische molens stonden stil en verdwenen in een rap tempo. Met de molens verdwenen ook de molenaars.

Vol enthousiasme zette het in 1972 opgerichte Gilde van Vrijwillige Molenaars een opleiding op om vrijwilligers op te leiden tot molenaar. Met gebruikmaking van de kennis die er toen nog was, vooral onder de laatste overgebleven beroepsmolenaars, lukte het hen een steeds grotere groep geïnteresseerden op te leiden tot vrijwillige molenaar. De opleiding is uitgegroeid tot een landelijke organisatie, met provinciale afdelingen die zorg dragen voor de kwaliteit van de overdracht van kennis en praktische vaardigheden. Hiermee heeft de vereniging het ambacht molenaar voor verdwijning behoed.

Molens moeten draaien is rijk geïllustreerd met prachtige foto’s van molens en hun molenaars. De persoonlijke verhalen van de vrijwillige molenaars laten zien met hoeveel passie zij het ambacht molenaar beoefenen en doorgeven aan de volgende generaties, zodat ook in de toekomst onze molens nog kunnen draaien.