Anthony Loyd (1966) was commandant vaneen bataljon in Noord-Ierland en tijdens de Golfoorlog. Inmiddels is hij oorlogscorrespondent van The Times.Anthony Loyd is midden twintig en werkeloos wanneer hij besluit toe te geven aan een lang gekoesterde wens: een oorlog aan den lijve ervaren. Hij komt uit een familie van militairen en 1uisterde als jongetje ademloos naar heldenverhalen. Angst en gevaar trekken hem omdat het leven als jonge man in het rijke Westen weinig uitdagingen kent. Doodsdreiging zoekt hij omdat hij wanhopig is, verslaafd aan harddrugs. Depressiviteit bestaat niet in oorlogstijd. Het is 1993 en een gruwelijke strijd dient zich aan. Loyd reist naar Sarajevo. Drie jaar later heeft hij het beste en het slechtste van de mens gezien.Mijn voorbije oorlog, ik mis hem zo is schokkend, gewelddadig, poëtisch, verlossend. Loyd toont het ware gezicht van oorlog, van menselijk conflict. Het is ook het verhaal van een jonge man: zijn dromen en nachtmerries, zijn verslaving aan uitersten, zijn zoeken naar contact. Loyd kijkt tot op de bodem van zijn ziel en legt met ongekende eerlijkheid de duistere krachten bloot die mensen ten strijde drijven. Een noodzakelijk boek aan het einde van een roerige, gekwelde eeuw.Sinds Michael Herrs Despatches heeft niemand zo overtuigend over de verleidingskracht van geweld geschreven. -The ObserverDit werk verdient een plaats naast Orwell, James Cameron en NicholasTomalin. [... ] Nooit las ik een levendiger verslag van de angsten overlevingsdrift aan het front. - Martin Bell in The TimesIedereen die wil weten hoe oorlog echt is, moet dit boek lezen. Zijn beschrijvingen brengen de oorlog gruwelijk dichtbij. - The Examiner