De ideeën van Albert Schweitzer waren niet alleen van groot belang voor de twintigste eeuw, ze zijn actueler dan ooit. Het opgeven van een briljante carrière om zich te wijden aan de hulpbehoevenden in Afrika is een humanitaire daad die in alle tijden van groot belang is. Schweitzer studeerde aanvankelijk theologie en filosofie in Straatsburg, en muziek in Parijs. Maar rond zijn dertigste kwam hij tot het inzicht dat hij zich wilde wijden aan het welzijn van de mensheid en ging hij in Straatsburg medicijnen studeren. Na zijn studie vertrok hij naar Lambarene in Gabon, Afrika. Uit het niets bouwde hij samen met zijn vrouw een ziekenhuis op. Na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werd Schweitzer als Duitser uitgewezen uit Gabon en in Europa geïnterneerd.
Toen Schweitzer in 1924 terugkeerde naar Lambarene bleek er niets van zijn ziekenhuis over te zijn. Hij bouwde het opnieuw op en kreeg hulp van andere Europese artsen en verpleegsters. Vele jaren verrichte de bevlogen arts onder moeilijke omstandigheden zijn goede werk. Daarnaast reisde hij de wereld rond, hield lezingen over zijn ideeën en gaf orgelconcerten. Zijn idealistische ideeën spraken velen aan. In zijn laatste jaren zette Schweitzer zich krachtig in om de mensheid te waarschuwen voor de gevolgen van kernbewapening. In 1952 kreeg hij de Nobelprijs voor de vrede.
Centraal in de ideeën van Albert Schweitzer stond zijn 'Eerbied voor het leven' In zijn daden en denken was Schweitzer een pionier. Deze boeiende biografie is bedoeld om leven en werk van deze gedreven pionier te leren kennen.