Kenmerkend voor de eilandelijke streekdracht zijn de keuvel en de sieraden. De kleding zelf is niet onderscheidend en wordt ook wel omschreven als stadskleding. De Flakkeese dracht - op zondag gedragen door de boerenstand - verschilt niet veel van de streekdracht op de rest van de Zuid- Hollandse eilanden en in Zeeland. Een verschil is wel dat Zeeland het dragen van deze kleding en sieraden langer volhield. Op Goeree-Overflakkee was er vanaf het begin van de vorige eeuw sprake van een scherp dalende trend. Na 1953 was er slechts bij hoge uitzondering nog eens iemand in streekdracht op straat te zien.

Dat de streekdracht verloor aan populariteit heeft volgens de samenstellers van Kap en Keuvel onder meer te maken met economische ontwikkelingen. De agrarische depressie van 1870 betekende een slag. Veel mensen trokken weg, er was armoede en de kleur verdween uit de streekdracht. Geen bloedkoraal meer, maar granaat. De strenge Victoriaanse tijd had ook invloed, evenals de opkomende rouwcultuur en ontwikkelingen op religieus gebied. De Spaanse griep (1918) zorgde voor veel rouw. In elke familie was wel een slachtoffer te betreuren. Gevolg: nog minder kleur. Overigens: de veranderingen in de streekdracht gingen zeer geleidelijk, heel anders dan de huidige mode, die misschien wel zes keer per jaar van kleur verschiet. Na de Eerste Wereldoorlog

Na de Eerste Wereldoorlog kende de streekdracht nog een kleine opleving, maar daarna ging het snel bergafwaarts. Zo verdwenen de kap en de keuvel uit het straatbeeld. En dat terwijl de keuvel aannemen in de negentiende eeuw een symbolisch moment was, de ontvangst van een bruidschat, een soort verzekering. Legde je die af, dan baarde dat opzien. Dan stelde je een onomkeerbare daad.

Ensemble Eeuwkant gebruikt originele keuvels en sieraden, veelal uit privé-bezit en uit de collecties van het Streekmuseum Goeree- Overflakkee en Piet Minderhoud. De kleding is hoofdzakelijk nieuw gemaakt, naar oude patronen