Hij streed als Brits officier in de Krimoorlog (1852-1855) en de Tweede Opiumoorlog (1860). Na een conflict met de keizerlijke gouverneur van de provincie Jiangsu verliet hij China.

In 1874 nam hij een aanbod aan van de kedive (onderkoning) van Ottomaans Egypte om in Egyptische legerdienst te treden. Spoedig daarop werd hij benoemd tot gouverneur-generaal van Soedan, een gebied dat de Egyptenaren met moeite onder de duim hielden. Gordons belangrijkste, zelfopgelegde missie was de onderdrukking van de slavenhandel door Arabieren. Eind 1879 keerde Gordon terug naar Engeland en was tot eind 1883 weer werkzaam voor het Verenigd Koninkrijk, onder meer als gouverneur van Mauritius.

In 1882 maakte het Verenigd Koninkrijk zich meester van Egypte en daarmee van Soedan. In januari 1884 werd Gordon opnieuw gouverneur-generaal van Soedan, nu met de speciale opdracht de Egyptische troepen en hun families terug te loodsen naar Egypte omdat Soedan steeds meer in de greep raakte van een opstandige nationalistische beweging onder leiding van de Mahdi. In maart 1884 begonnen de troepen van de Mahdi de belegering van Khartoem, in augustus werd in het Verenigd Koninkrijk duidelijk dat Gordon en de Egyptische troepen niet door de belegering heen konden breken. Een reddingsexpeditie vertrok onder commando van Gordons vriend generaal Garnet Wolseley en raakte verwikkeld in een race tegen de klok om Khartoem te bereiken voordat alle voedselvoorraden daar uitgeput waren. De voorhoede arriveerde twee dagen te laat, op 28 januari 1885. Op 26 januari waren de Mahdisten door de omwalling en de mijnenvelden gebroken. Gordon werd twee dagen voor zijn 52e verjaardag onthoofd en zijn hoofd werd op een stok gespiest.