'Komedievertalingen waren tot voor kort heel dun gezaaid in het Nederlandse taalgebied. De reden daarvoor is nauwelijks de 'onwelvoeglijkheid' van het taalgebruik, want in het Victoriaanse Engeland werd Aristofanes wél regelmatig vertaald, al zal de dichter niet hebben begrepen waarom zijn spiernaakte muze al die gordeltjes, wolletjes en broekjes aangetrokken kreeg. Een veel groter probleem vormen de verwijzingen naar personen en zaken (bijvoorbeeld eetgewoonten) die wij eenvoudig niet begrijpen. Waar zit de grap nu eigenlijk in? Toch is bijna de hele Aristofanes de afgelopen jaren in de fraaie Baskerville-serie van Athenaeum - Polak & Van Gennep in vertaling verschenen. Eerst 'Wolken', 'Vogels' en 'Kikkers' van M. d'Hane Scheltema, toen de drie 'vrouwenstukken' 'Lysistrata', 'Thesmoforiazusae' en 'Ecclesiazusae' van Hein L. van Dolen. Nog geen twee jaar later komt de laatste nu met 'Kolenbranders' (Acharniërs), 'Wespen' en 'Kapitaal' (Ploutos). Het wachten is nog op 'Ridders' en 'Vrede'. Een van de aardigste dingen van de nu verschenen bundel is dat Van Dolen het eerste ('Kolenbranders', 425 v. Chr.) en laatste ('Kapitaal', 388 v. Chr.) stuk dat van de dichter bewaard is gebleven, aanbiedt. Daardoor wordt de ontwikkeling van de oude komedie ook voor de lezer van het Nederlands zichtbaar. Verder gaat Van Dolen in zijn nieuwe vertalingen veel consciëntieuzer om met de politieke en morele kwesties die de dichter aan de orde stelt. De 'Kolenbranders' hekelt de besluitvorming in de volksvergadering, wijst Athene onverbloemd aan als medeverantwoordelijk voor het ontstaan van de oorlog. Van Dolen heeft bewonderenswaardig zijn best gedaan die politieke en literaire aspecten van de komedie in zijn vertaling door te laten klinken. De liedjes heeft hij rijmend vertaald. Dat brengt er vaart in, en vaak goed gedoseerde mafheid.' (HANS ORANJE in Trouw, 23.01.1998).