Annotatie

Judiths zoon overlijdt aan zijn verslaving aan drugs als zij en Roy twee maanden bezig zijn met dit boek. Er stond een opname in een kliniek gepland. Maar er kwam geen opname. Er kwam een uitvaart.

Flaptekst

'Ik heb een echte knuffel nodig, iemand waar ik van hou.
Iemand die door al deze shit nog steeds mij ziet.
Maar ik ben zo ver weg, mijn strijd gaat verder elke dag.'
Roy

Dit boek begint in september 2022 waarin er hernieuwd contact kwam tussen Judith en haar zwaar verslaafde zoon Roy. Ze vonden elkaar terug door hun beider gekregen inzichten en konden zo op een andere manier met elkaar omgaan. De pijn en eenzaamheid waren voor Judith als moeder pijnlijk om te zien. Ze voelde dat haar zoon te ver was gegaan en hij voelde dit zelf ook. Ze begon weer met schrijven, als een vervolg op Verslaafd (aan mijn) kind, en betrok Roy hierbij. Ze las hem stukjes uit het eerste deel voor en hij hielp haar bij deel twee. Hij vulde aan en legde uit wat hij voelde en dacht. Roy bloeide hierdoor op en had een doel door mee te werken aan dit boek. Hoe mooi zou het leven nog kunnen zijn…

En dan… krijgt het verhaal een heel andere wending.
Judiths zoon overlijdt als zij en Roy twee maanden bezig zijn met dit boek. Er stond een opname in een kliniek gepland in januari 2023. Maar er kwam geen opname. Er kwam een uitvaart.

In dit boek lees je theorieën over verslaving, de brieven die Judith schreef aan haar zoon, de berichten die ze deelde op Instagram en een stuk tekst dat Roy zelf typte om in dit boek te verwerken. Ook lees je over de inzichten die ze kreeg in de periode van intense rouw, want wat gebeurt er allemaal als je kind overlijdt aan drugs? Dit is wat ouders en naasten van een verslaafde of drugsdode meemaken. Een rauw, intens en eerlijk verhaal.


'Als je het nieuws krijgt dat je kind dood is dan wordt er een hap uit je gebeten. Het beest drugs heeft mijn kind vermoord en mij levenslang verminkt. Roy en ik verloren beiden de strijd… We hebben zo gevochten en samen zo’n lange zware weg afgelegd, maar helaas gaf zijn lichaam het op. Roy werd achtentwintig jaar en overleed aan een overdosis speed en medicijnen. Ik hoop dat mijn lieve zoon nu rust heeft en vrede vindt daar waar het hem in dit leven niet lukte.'