Er zijn eindeloos veel soorten verdriet - maar ook eindeloos veel soorten troost. Een arm om de schouder, of de fles. Een wandeling langs het strand, of een gebed. Een troostrijk gesprek, of een gedicht. Tal van Nederlandse en Vlaamse dichters hebben uitdrukking gegeven aan de drang die Herman Gorter eens beschreef:
Ik wilde ik kon u iets geven tot troost diep in uw leven, maar ik heb woorden alleen, namen, en dingen geen.
Ik heb alleen woorden bevat de honderd verrassendste, waarachtigste, mooiste gedichten over afscheid, dood en rouw uit de Nederlandse literatuur. Samen vormen ze het verhaal van hoe wij ons proberen te redden in de moeilijkste momenten van ons leven. Het blijkt een afwisselend zwaarmoedig en luchthartig verhaal, dat door de uiteenlopende dichters op geheel eigen wijze wordt verteld. Befaamde dichters als Herman de Coninck, Ida Gerhardt, Judith Herzberg, Gerrit Komrij, Tom Lanoye, Jean Pierre Rawie en Leo Vroman, maar ook onbekenden komen aan het woord. Dichters van lang geleden, zoals Constantijn Huygens, die zijn gestorven hondje Gekkie herdenkt, en dichters van nu, zoals Jules Deelder, die zijn dochter Ari troost.
Ik heb alleen woorden bevat honderd teksten die geen lezer onberoerd zullen laten. Honderd adviezen, invalshoeken, oproepen om met nieuwe moed verder te leven. Honderd mogelijkheden om het ondraaglijke draaglijk te maken.