Ik heb er nooit aan gedacht een boekje over mijn ervaringen in het vooroorlogse Indië en het Indië onder de misdadige Japanse bezetting te zullen schrijven. Ik was toen nog maar kind en wat had het voor zin om aan die kinderlijke ervaringen veel betekenis toe te kennen? Dat werd anders toen ik besefte, dat ik, en vele generatiegenoten met mij, een aparte categorie Nederlanders bleken te zijn. Niet Indië was ons vreemd, maar Nederland. De ervaringen waren blijkbaar wel van betekenis en verdienden een boekstaving.

Verwacht geen zielig boek; kinderen kennen geen zelfmedelijden. Zij ondergaan de ervaringen bijna alsof ze een boek lezen of een film zien. Ze hebben er geen idee van hoe dramatisch de gebeurtenissen zijn waar zij deel aan hadden. Daarom is dit boek wellicht zo makkelijk te lezen. Het is geen zware kost.

Als een lezeres en kampgenote van 94 jaar zegt: 'wat een heerlijk boek, hierin voel ik me thuis,' en als een andere kampgenoot zegt: 'ik heb veel over die periode gelezen, maar dit is het eerste boek waarin ik die tijd pas echt herken,' dan heb ik de moed anderen uit te nodigen om die tijd weer te herbeleven.

Als generatiegenoten uit het Indië van toen zeggen: 'ja, het klopt met mijn emotionele herinneringen, goed dat het geschreven is,' en als moderne Nederlanders, veertigers, geboeid zijn door de vorm en inhoud van dit boekje en zich verbazen over de gebeurtenissen, dan durf ik het boekje voor brede kring uit te geven.

Als een historicus mailt: 'het leest als een trein' en een Australiër zegt: 'good reading', dan blijkt dit boekje zelfs voor een afstandelijke lezer toegankelijk.