Samenvatting
Zevenendertig jaar geleden is Meijken voor het laatst buiten geweest, als bruid. Daarna is het er niet meer van gekomen, tot ze bezoek krijgt van haar zwager Zwier en zijn dochtertje Maryemma.
Vier generaties moeders en dochters zijn met elkaar opgesloten in een geheim waarvan de sleutel zoek lijkt. Maar Zwiers onverwachte komst maakt dat Meijken er plotseling genoeg van heeft om een gehoorzame dochter te zijn. Dan moet ze constateren dat zelfs Moeder Aarde niet bij machte is haar dochters veiligheid of bescherming te bieden.
Recensie(s)
Hoewel het moederschap centraal staat in deze roman, is het toch geen zwaarwichtig boek, maar integendeel een luchtige roman met veel spannende verwikkelingen en een verrassende ontknoping. Wel is de traditionele rolverdeling op heel vanzelfsprekende wijze doorbroken. De roman is behoorlijk hardhandig: verkrachting, moord, zelfmoord, en geestelijke en lichamelijke mishandeling behoren tot de hoofdingredienten. Toch is het niet zo dat de schuld van dit alles alleen bij mannen moet worden gezocht. Ook de vrouwen zijn schuldig. De hoofdrollen in de roman zijn niet uitsluitend weggelegd voor vrouwen. Een archeoloog en alleenstaande vader tegen wil en dank speelt een belangrijke rol, want om hem en zijn haat-liefde verhouding met zijn elfjarige dochter draait het vooral. De alledaagse verschrikkingen van de wereld zijn door Renate Dorrestein (1954) op een tragi-komische wijze beschreven. Zo is 'Ontaarde moeders' niet alleen een grappige en onderhoudende, maar ook een gevoelige en inlevende roman. Vrij kleine druk.