De auteur wil ons een indruk geven van de relatie tussen onze dagelijkse werkelijkheid, en die andere werkelijkheid, waarvan we het bestaan vermoeden en aanvaarden, maar die we met ons verstand moeilijk kunnen benaderen. Een van de vragen die worden gesteld is: Hoe kan de moderne mens die zich in de formele religies niet meer thuis voelt, een universeel wereldbeeld vinden, dat een antwoord geeft op vragen van ethische en religieuze aard. We gaan ervan uit dat onze medemensen de werkelijkheid om ons heen ongeveer op dezelfde wijze waarnemen als wij. Tegelijkertijd constateren we echter dat inzichten, visies en opvattingen op grond van die waargenomen werkelijkheid grote verschillen vertonen. Daarnaast hebben de meeste mensen niet voldoende aan die dagelijkse werkelijkheid en omgeving. Als hunblik afdwaalt naar de ruimte van bijvoorbeeld de nachtelijke hemel voelen zij zich vaak verloren. Het heelal geeft hun een indruk van onmetelijkheid en eeuwigheid, en dan worden er vragen opgeroepen, die door het rationele denken niet kunnen worden beantwoord. De werkelijkheid heeft naast een concrete ook een abstracte inhoud. We leven in deze wereld, maar in essentie gaat het leven daarboven uit en wordt transcendent. Religieuze boeken schenken aandacht aan dit besef van het transcendent, ook de bijbel en daarin het Nieuwe Testament, waarmee de westerse mens in het algemeen het meest vertrouwd is. In het tweede deel van van zijn boek behandelt de auteur dan ook de teksten uit Lucas- en Johanes - evangelie waarin deze relatie tussen het concrete en abstracte duidelijk naar voren komt. Hij eindigt met de conclusie: Jezus is niet allen de wonderdoende profeet, maar tevens de vertegenwoordiger van de mens die door zijn geest ook na de dood in het leven wordt bestendigd.