- onder de rook van Amsterdam. De bundel wordt geopend met een reeks foto's van Jacob Olie uit het dagelijks leven in dat gebied aan het einde van de 19e eeuw. De samensteller heeft de geïnterviewden geen beperkingen opgelegd. Alhoewel er sprake was een gesloten gemeenschap met vele taboes komen zij openhartig over in hun verhalen over hun veelal moeilijke jeugd in zeer grote gezinnen, vol bittere armoede in de crisisjaren van het interbellum. Saillant zijn de anekdotes over de animositeit tussen protestanten en rooms-katholieken in de dorpen. Hun daagse werkelijkheid verschilde hemelsbreed met die van de stadskinderen. Melken in alle vroegte, turfsteken, het reinigen van de omringende wateren bepaalden het ritme van de dag. De teksten zijn gesteld in spreektaal. Het resultaat is evenals het vorige boek van Stork "Het geheim van de Albert Cuyp", een document humain, waarin de vertellers zichzelf zijn. Sfeervolle foto's ondersteunen de teksten. Drie jaar geleden las ik met bewondering Harry Storks prachtig uitgevoerde vorige boek. Het geheim van de Albert Cuyp. Jeugdherinneringen aan de jaren 1900/1940 in de Amsterdamse Pijp. Dit nieuwe boek gaat grotendeels over een wereld die verdween: een hoofdzakelijk agrarische gemeenschap, vlak bij de grote stad. Maar wat sfeer betreft ver daarvan verwijderd. Voor de tuinders midden in de polder was zelfs het dorp Sloten eigenlijk al een beetje Stad: Het dorp, je kwam er enkel zondags, een enkele keer zaterdags, en verder zat je de hele week in de polder. Werken. Werken. Van mijn 11e tot mijn 65e heb ik gewerkt. Dat was een vanzelfsprekende zaak.