Het woord hypocratie bestaat niet. Het is meestal een verspreking van het woord hypocrisie. Bij hypocrisie gaat het om iets negatiefs: schijnheiligheid. Hypocratie staat in dit boek voor een variant op democratie: politici die iets anders zeggen dan er wordt uitgevoerd. Velen spreken daar schande van, maar toch is dit nuttig.

Wat je publiekelijk wel of niet kunt zeggen of schrijven (= bovenstromen) is iets anders dan hoe het werkelijk zit, wat je achter de schermen zegt en kan uitvoeren (= onderstromen). Bovenstroomwoorden suggereren naar buiten toe dat er goed wordt aangepakt. Daarmee beschermen verantwoordelijke functionarissen zichzelf en hun medewerkers. Bovenstroomwoorden zijn onmisbaar. Maar een teveel ervan bezorgt de overheid een onnodig negatief imago en genereert een overmaat aan bureaucratische control en inefficiëntie. Iedere politicus is hier met zijn/haar eigen stijl van leiderschap medeverantwoordelijk voor. Ieder kan iets doen aan herstel van de balans – als hij/zij wil en durft!

Dit boek is bedoeld voor iedereen die met politiek te maken heeft: volksvertegenwoordigers, griffiers, bestuurders, ambtenaren en adviseurs, opleiders, onderzoekers, wetenschappers, studenten, journalisten en ‘gewone burgers’ die geïnteresseerd zijn in deze materie en/of ‘zaken doen’ met de overheid. Hoewel het onderzoek dat aan het boek ten grondslag ligt vooral is gericht op gemeenten, zullen ook andere overheden en uitvoeringsorganisaties in zorg, onderwijs, politie, enzovoort, zich aangesproken voelen.