Ik zal niet sterven. Ik zal leven. Ik zal het verhaal vertellen.

Henry Orenstein groeit op in een Joods gezin in het stadje Hrubieszów in Polen.
Als op 1 september 1939 de Duitsers Polen binnenvallen is hij 16 jaar oud. Een
aantal jaren weten Henry en de andere leden van het gezin uit de greep van
de nazi's te blijven door te vluchten en onder te duiken. Op 28 oktober 1942 is
vluchten niet langer mogelijk. Henry's ouders worden korte tijd later gedood
en Henry en zijn broers en zus belanden in het concentratiekamp Budzy'n. De
geruchten over de oorlog die het kamp binnensijpelen zijn hoopvol, tegelijkertijd
is hun leven iedere minuut van elke dag in gevaar. Ze balanceren voortdurend
tussen hoop en vrees. In januari 1944 wordt in het kamp aangekondigd dat er
Joodse wetenschappers, scheikundigen en wiskundigen worden gezocht voor een
zogenaamd Chemiker Kommando. Henry meldt zichzelf, zijn broers, zus en enkele
bekenden aan. Een vlaag van verstandsverbijstering? Of een briljante ingeving?

Ik zal leven is een waargebeurd verhaal, dat heel gedetailleerd laat zien in welke
nachtmerrie Poolse Joden terechtkwamen toen de oorlog begon. De auteur
zet zijn persoonlijke verhaal af tegen het grote decor van het door de oorlog
verscheurde Europa. Daarmee geeft hij de lezer een beter perspectief op zowel
de oorlog als de verschrikkingen van de Holocaust