FILM
Bijna tien jaar lang werkte Raymond van Rijn aan zijn bijna acht uur durende oorlogsepos In het Vuur van de Storm. Kenmerken: nagenoeg geen budget, een cast en crew zonder professionele ervaring en grenzeloos enthousiasme.

Wat een avondvullende speelfilm zou worden, werd uiteindelijk een tiendelige serie vol actie, drama en verraad. Jarenlang werkten ruim duizend vrijwilligers zich onder regie van de negenendertig jarige Raymond van Rijn uit de naad om hun droom te verwezenlijken.

Een droom die gedurende de jaren steeds omvangrijker werd. Het project groeide en groeide en kon op steeds meer aandacht van zowel pers als geïnteresseerde sponsoren rekenen. Hiervan werd dankbaar gebruik gemaakt door de makers, die zo kans zagen hun project naar een nog hoger plan te tillen.

Heuse gevechtsvliegtuigen, tanks en allerlei soorten special effects, onder leiding van pionier op dat vakgebied Harry Wiesenhaan, maakten hun opwachting op sets in Nederland, België, Engeland, Frankrijk en Tsjechië. Maar creativiteit en inventiviteit bleven de voornaamste instrumenten waarmee Van Rijn en kompanen aan de slag moesten.

In tweehonderd draaidagen, verdeeld over nagenoeg tien jaar, schoot Van Rijn het materiaal voor een onderhoudend en vlot oorlogsepos, waarin naast een verboden liefde, intriges en actie vooral een grote nadruk ligt op het inmiddels al bijna verouderde thema goed versus fout.

‘Niemand is te vertrouwen’ en ‘in oorlogstijd gelden andere wetten en regels dan in vredestijd,’ zijn de impliciete boodschappen die Van Rijn zijn kijker meegeeft. Boodschappen die we al kenden uit films als Soldaat van Oranje (1977) en In de Schaduw van de Overwinning (1986) en recentelijk nog voorbij zagen komen in Zwartboek (2006) en Oorlogswinter (2008).