Tussen 1989 en 2007 is in opdracht van het Ministerie van Verkeer en Waterstaat de Betuweroute aangelegd. Deze goederenspoorlijn is 160 kilometer lang en loopt van de Rotterdamse haven naar de Duitse grens bij Zevenaar. De aanleg van deze 'ritssluiting' dwars door Nederland vormde een bedreiging voor de archeologische waarden in de bodem. Om ervoor te zorgen dat deze waarden zoveel mogelijk behouden zouden blijven, in en ex sim, nam de Betuwerouteorganisatie haar verantwoordelijkheid en liet zij vóór de aanleg archeologisch onderzoek doen. Dit onderzoek was om verscheidene redenen innovatief van aard. Een van de redenen was de enorme omvang van het project: het was het grootste archeologisch onderzoek in Nederland tot dan toe. Maar ook de nieuwe verhouding tussen overheid, opdrachtgever en archeologie dwong archeologen tot een andere vorm van management en een meer expliciete en systematische verantwoording van keuzes. Zo zagen zij zich genoopt het stappenplan van de archeologische monumentenzorg aan te passen en te verfijnen. De middelen om behoudenswaardige vindplaatsen te selecteren (bureauonderzoek' en verkennend veldonderzoek") waren natuurlijk al langer in gebruik, maar de selectie vond systematischer en gecontroleerder plaats dan voorheen. Langs deze weg werd ook vastgesteld op welke wijze deze vindplaatsen zouden worden behouden: door ze ter plaatse fysiek te beschermen of - indien dat technisch niet mogelijk was - door ze op te graven. De cyclus werd afgesloten met de fase van de 'tracébegeleiding' - de archeologische begeleiding van de niet-beschermde en niet-opgegraven delen van het tracé tijdens de bouwfase. Ondanks de intensiteit van het vooronderzoek was immers niet uit te sluiten dat tijdens de aanleg van de spoorbaan alsnog vindplaatsen van belang aan het licht zouden komen. De archeologisch-inhoudelijke resultaten van het vooronderzoek en de opgravingen zijn vastgelegd in wetenschappelijke rapporten." Ook over de gevolgde managementmethodiek is inmiddels een publicatie verschenen.'' In deze laatste uitgave in het kader van het archeologisch onderzoek in de Betuweroute staan de twee resterende aspecten centraal: de fysieke bescherming en de tracébegeleiding.