De haadfiguren yn 'It Spoekskip' binne twa jonge binnenskippers, de bruorren Jitse en Meine. Sont begiin novimber 1944 lizze se oan de Krüme le. It skip is koart dêrfoar, op 'e weromreis fan it sükerfabryk, by Strobos troch de Ingelsen besketten: kügels troch de lüken en de seilen stikken. Meine hat yn it trelit de earm brutsen. De ionges ha dan ek har nocht fan dy libbensgefaarlike skipperij. De Dütse polysje, dy't har wer oan it farren ha wol, lit har sa't it liket nei wat bekfjochterij foarearst mei rest.

De bruorren ha wol faker dêr oan 'e Ie lein, dat se kenne de liv op de pleatsen dêromhinne. Vn har tusken de reidpólen en it beamguod weistoppe skütsje bringe se de dagen troch mei it ta reauwen spinnen fan skieppewol. Ut en troch hantlangje se wat by de boer dy't de molke leveret foar de dagelikse roggenprip. De man kin har help skoan brüke. Want by De Lemmer wurdt net meald en it bütewetter stiet him betiden op it hiem.

It sobere ferfeelsume bestean oan board feroaret drastys as Jitse oansetten komt mei twa Dütse deserteurs. It Wetterlan siet yn dy tiid fol mei onderdükers. Mar dy wie goed yndruid dat se op har iepenst wêze moasten. Ek Fred en Hans halde har earst frij rêstich. Mar al gau blykt dat se gjin gefaar sjogge. Dan wurdt it foar Jitse en Meine allegear noed en argewaasje. Har gasten geane nachts te farkien, lichtsje netten en sitte efter de einen oan. Se wurde in bedriging foar harsels en oaren.

Nei't der oppere is om har, as se nachts op 'e Ie omstrune, mei in opdrukker yn 'e grün te farren, draait it derop üt dat de deserteurs troch de bemiddeling fan in fertocht Grouster mantsje en mei help fan har gasthearen oan 'e Dütse polysje ütlevere wurde.