Floortje is een nieuw boek in de „Ster-reeks" van Callenbach. Het beschrijft ons een meisje dat op de drempel van het leven staat. De schrijver verstaat de kunst om de moeiten en de strijd van het jonge meisje goed te tekenen.

Het gaat vooral over de strijd om de rechte levenspartner te vinden. Het is te waarderen dat Floortje daar niet licht overheen loopt en dat ze een jongen wil hebben die gelovig is. Te weinig wordt echter de aandacht gevestigd op het feit dat ze zelf oorzaak is van veel moeilijkheden.

Maar al te vlot knoopt ze connecties aan met een jongen die ze maar nauwelijks kent. Eerst als ze omgang heeft met de jongen komt het geloof ter sprake. De wijze waarop ze met de jongen in contact komt (bij een zwempartij) kan moeilijk aanspraak maken op onze instemming. Aan het eind komt alles nog goed, maar zo „mooi" gaat het meestal niet. Helaas wordt het dansen en het gaan naar de bioscoop als iets heel gewoons aangemerkt. Met weinig eerbied wordt gesproken over „de oude mensen thuis" die maar een poosje in ongerustheid moeten verkeren (pag. 183).' Toch zijn er ook hele mooie momenten in het boek. Vooral waar het gaat over het werk van de verpleging en de omgang van Floortje met zuster Ria. Daarin komt wel sterk de betekenis van het geloof uit. Wanneer het boek met oordeel des onderscheids gelezen wordt dan valt er nog heel wat uit te leren.