Op 2 september 1978 gaf de Historische Kring Westervoort het boekje "Westervoort en de Oeververbindingen" uit. De Nederlandse Spoorwegen hadden toen (maart 1978) al beslist, dat de noodspoorbrug over de IJssel bij Westervoort (een Calendar-Hamilton-brug) wegens metaalmoeheid zou worden vervangen door een nieuwe enkelsporige brug. Voor een dubbelsporige brug reden er te weinig treinen. Deze enkelsporige brug zou in 1981 klaar zijn.

Met deze prognose eindigde het boekje. Na 1978 ging zowel het trein- als het autovervoer met sprongen omhoog. De enkelsporige brug van de N.S. wordt al in september 1980 geplaatst. In december van datzelfde jaar komt het voorstel de spoorbrug te verdubbelen. Daarna loopt alles in sneltreinvaart. Er komt in 1984 een tweede spoorbrug met daarbij een grondige herziening van zowel spoordijken als rails en bovenleiding. Alle uiterwaardbruggen worden vervangen door betonnen overspanningen. De verkeersbrug wordt voorzien van een nieuw betonnen wegdek. Er verschijnen twee nieuwe viaducten t.b.v. de Pleyroute, die onder de spoorlijn en de brugafrit aan Arnhemse zijde doorloopt en het oude fort Westervoort een nieuw aanzien geeft. Tenslotte bouwt men een fietsbrug naast de verkeersbrug om deze laatste te ontlasten en fietsers en brommers veiliger de IJssel te laten oversteken.

Westervoort zal zich de tachtiger jaren nog lang herinneren, gekenmerkt als ze waren door de bruggenbouw. Reden voor de Historische Kring Westervoort het eerste boekje te herzien, uit te breiden met de nieuwe bouwwerken en zo mogelijk in het bruggenjaar 1984 uit te geven.

De inhoud van dit boekje pretendeert niet volledig te zijn, zeker niet op technisch gebied. Waar nodig, is op een bepaalde techniek wat dieper in gegaan. Hoofdzaak voor ons was, begrijpelijk voor een breed publiek, een totaal overzicht te geven van het passeren van de IJssel vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw tot nu. We hopen daarin geslaagd te zijn.

De Schrijver, Westervoort, augustus 1984