'Jezelf vragen stellen leidt vaak tot een sneller inzicht in 'het zelf' dan de antwoorden op die vragen van buiten halen.' Tot die conclusie komt de auteur door een indringende dialoog aan te gaan met zijn innerlijk weten. Dit 'weten' wordt verwoord door een Eik, een wijze en sterke boom, die de mens laat ervaren hoe het subtiele, vluchtige en soms ongrijpbare van het bewustzijn zich kan verbinden met de conditioneringen van het aardse bestaan. Het is een uniek verhaal, dat zich beweegt tussen complete rust en onstuimige energie, tussen subtiele emotie en dominante logica. Het boek is de neerslag van een grondig zelfonderzoek en geeft een antwoord op de vraag wat een werkelijk veranderde staat van bewustzijn betekent voor de persoon zelf en zijn omgeving. De auteur gaat na waar verlangens, angst, gehechtheid, zekerheid, bestaansrecht en dergelijke vandaan komen, waarom zij er zijn en wat zij teweeg brengen. Paul van Stapele moedigt de lezer aan om het besprokene bij zichzelf te onderzoeken en te ervaren. De autobiografische vorm waarin het verhaal is geschreven zorgt voor de nodige dynamiek, die het lezen van de wat zwaardere en meer confronterende gedeelten vergemakkelijkt. De diepere lagen van het verhaal onthullen enkele van de bewustzijnsvormen van de komende generaties, een tijd waarin het individuele denken zichzelf beter gaat begrijpen. Het is De keuze van iedere lezer om daar nu al mee in aanraking te komen. Niet door de auteur na te volgen, maar zich over het gelezene zelf vragen te stellen.