Betrekkelijk weinig Nederlanders zullen weten wie deze Tsjechische auteur (1890-1938) was, hoewel zijn werk vanaf de jaren dertig tot in de jaren zestig vrij uitvoerig in het Nederlands werd vertaald of bewerkt. Voor de oorlog ontstond bij ons – betrekkelijk laat, pas in de jaren dertig – belangstelling voor de cultuur en literatuur van dit nieuwe land. De republiek Tsjechoslowakije was in 1918 gesticht, meteen na de Eerste Wereldoorlog en de ontbinding van Oostenrijk-Hongarije, waar het Tsjechische en Slowaakse gedeelte eeuwen lang toe hadden behoord. Čapek werd een van de grootste schrijvers van deze republiek, maakte zich sterk voor het land en zijn literatuur en was een bewonderaar van de eerste president, T. G. Masaryk. De levensduur van de republiek was echter kort: die viel samen met het interbellum: het einde brak slechts enkele maanden na het zo noodlottige Verdrag van München aan, waarbij het land door Frankrijk en Engeland opgeofferd ter wille van de lieve vrede in Europa. De republiek werd door nazi-Duitsland ontmanteld en in maart 1939 bezet. Slowakije werd een clerofascistisch vazalstaatje van het Derde Rijk en de ‘Tsjechische landen’ Bohemen en Moravië een Duits protectoraat. Het noodlot had zich voltrokken. De jonge democratische republiek, met achtereenvolgens aan het hoofd de presidenten Masaryk en Beneš, die zich zeer hadden ingespannen voor de totstandkoming ervan, viel ten prooi aan de agressieve politiek van het Derde Rijk. Čapek stierf op de vooravond van deze nationale tragedie op eerste kerstdag 1938, ziek en gedesillusioneerd.