Leven is oneindig als de jaargetijden met haar sneeuw en regen. En na ieder leven is er weer een nieuw begin zoals na iedere nacht de dag weer komt. Opnieuw en opnieuw.

Dat schrijft Annie Scholte in haar boek Onzichtbare liefde, waarin zij de bijzondere band weergeeft die zij voor en na zijn overlijden heeft met haar grote liefde Roel. Annie was altijd al paranormaal begaafd. Ze merkte op jonge leeftijd, dat haar handen kracht hadden en pijn konden wegnemen. Vaak voorvoelde zij dingen die soms helemaal niet aannemelijk waren, maar dan toch gebeurden. Het moment dat zij haar grote liefde Roel ontmoet, is het keerpunt in haar leven. Helaas kunnen zij samen niet lang van hun liefde genieten, want Roel overlijdt. Echter, na zijn overlijden krijgt ze allemaal tekenen van zijn aanwezigheid. Lichten flikkeren, de tv springt aan, er komen onverwacht betekenisvolle dingen op haar pad die allemaal met hem te maken hebben. En samen gaan zij schrijven.

Via automatisch schrift geeft Roel aan haar door hoe het is, daar waar hij is en vertelt, dat hij op haar wacht. Het zijn opmerkelijke en troostrijke teksten.

Annie beschouwt het als haar boodschap haar ervaringen te delen in de hoop dat mensen die een dierbare verloren hebben er hun troost uit mogen putten. Ze wil mensen graag wijzen op de tekenen die onze overleden dierbaren geven om ons te laten weten dat ze nog veel bij ons zijn om ons te beschermen en te steunen. Ook wil zij dit boek graag delen met al die mensen die al weten dat er meer is tussen hemel en aarde en dat ons leven niet stopt bij het sterven. We werpen alleen ons fysieke jasje af, maar onze geest en ziel zijn onsterfelijk.