In Over de wreedheid zijn de essays geselecteerd waarin Montaigne zich vooral manifesteert als een criticus van de wantoestanden in zijn tijd. De onrust en de onzekerheid die in zijn eigen land zijn ontstaan door de godsdienstoorlogen hebben geleid tot wrede taferelen, een wreedheid die niet alleen tot uiting komt in ongeordende plunderingen, maar ook op meer geordende wijze, ja, binnen de rechtspraak zelf. Daarnaast heeft de westerse beschaving zich met de recente ontdekking van de Nieuwe Wereld al evenmin van haar beste kant laten zien.In de essays 'Over de kannibalen' en 'Over koetsen' geeft Montaigne blijk van enerzijds zijn respect voor de natuurvolkeren in Zuid-Amerika, anderzijds van zijn verontwaardiging over de wrede kolonisatiemethodes van de conquistadores. Nagenoeg als enige in zijn tijd heeft Montaigne zijn stem verheven tegen een in de rechtspraak algemeen aanvaarde manier van ondervragen (hij was er als voormalig rechter getuige van geweest), het verhoor dat zich bedient van martelingen. Dat protest komt tot uiting in de essays 'Over het geweten', 'Over de wreedheid' en 'Lafheid, de moeder van de wreedheid'.Tenslotte spreekt hij zich in 'Over kreupelen' uit over een onderwerp dat in zijn dagen als een wel zeer hot item gold: de hekserij. Zo werden tussen 1577 en 1592 alleen al in Lotharingen negenhonderd mensen wegens hekserij ter dood veroordeeld. In het naar voren brengen van zijn mening dat het bestaan van heksen iets zeer dubieus is, getuigt Montaigne van een voor zijn tijd oorspronkelijke en vooral gedurfde gedachtengang.De dichter Hans van Pinxteren is in 1980 bekroond met de Martinus Nijhoffprijs voor vertalingen. Hij vertaalde onder anderen Artaud, Balzac, Flaubert, Rimbaud en Stendhal.