Het verhaal van de Vlaamse portretkunst verteld aan de hand van tientallen topstukken Mannen in statig zwart, vrouwen met molensteenkragen, kinderen met gouden rammelaars, oude besjes en zelfgenoegzame kunstenaars… Ze zijn de hoofdrolspelers op zowat ieder portret dat ooit werd geschilderd in de Zuidelijke Nederlanden. Van de vijftiende tot de zeventiende eeuw is het kleine lapje grond dat vandaag ‘Vlaanderen’ heet het economische en culturele, intellectuele en financiële hart van Europa. En geld moet rollen: iedereen die het zich kan veroorloven, investeert in een portret. Vandaag hebben de gekoesterde statussymbolen van weleer hun oorspronkelijke betekenis grotendeels verloren. Van functioneel en emotioneel transformeerden de portretten tot toegangspoortjes tot het verleden. Aan de hand van topstukken uit de collectie van The Phoebus Foundation schetst Blind Date de brede context waarin ze tot stand kwamen. Het pelt de betekenislagen van de voorstellingen, als waren het rokken van een ui. Want of het nu gaat om een indrukwekkende Rubens of Van Dyck, of om een intiem portret door een vergeten kunstenaar: ooit waren de mensen op deze schilderijen van vlees en bloed. Ze hadden eigenaardigheden en verborgen agenda’s, ambities en hogere doelen. Soms zijn die hoogstpersoonlijk en hyperindividueel. Soms ligt er een laagje stof op, en zijn de dames en heren kinderen van hun tijd. Meestal echter zijn hun dromen en pretenties verrassend tijdloos en ontnuchterend herkenbaar. Blind Date is een afspraak met de geschiedenis: een ontmoeting met geportretteerde mannen en vrouwen uit vervlogen eeuwen. Maar voor wie bereid is om goed te kijken, blijkt de grens tussen heden en verleden flinterdun.