Johnny van Doorn is misschien vooral bekend als Johnny de selfkicker, de dichter/performer uit de zestiger jaren, uit de Provo-tijd. Inmiddels is er veel verouderd. Zo ook Johnny van Doorn. Nu schrijft hij voornamelijk korte verhalen, kronieken. Nu schrijft hij in begrijpelijke taal. Hij is serieuzer geworden. De onderwerpen van zijn verhalen betreffen veelal relaties, tussen de schrijver en zijn vader en moeder bijvoorbeeld. Of het weerzien met mensen van "vroeger". Veel speelt zich af in cafes achter een glas bier. Soms zoekt hij de natuur op, zelfs op Mallorca. Maar het sterkst is hij in zijn anekdotes waarin hij zijn humor en ironie de vrije loop laat. Ook dit vierde boek van Van Doorn is zeker de moeite waard voor een breed publiek.Met zijn explosieve poëzie en woordacrobatiek introduceerde Johnny van Doorn (1944-1991) tijdens de manifestatie Poëzie in Carré in 1966 een nieuw geluid in de Nederlandse letteren. Onder de naam Johnny the Selfkicker verschenen twee dichtbundels: Een nieuwe mongool (1966) en De heilige huichelaar (1968). Als schrijver Johnny van Doorn publiceerde hij een zestal prozaboeken waaronder Mijn kleine hersentjes (1972), De geest moet waaien (1977) en Gevecht tegen het zuur (1984), zijn levensmotto.
Aan de hand van Van Doorns oeuvre, brieven, gesprekken en tal van documenten schetst Nico Keuning een veelkleurig beeld van de performer, dichter, schrijver en entertainer, van zijn dilemma s en twijfels: zijn worsteling door de jaren heen.