Het boek is gemaakt van 1 negatief. Op de eerste 4 pagina’s is het negatief onderverdeeld in 4 segmenten, 2×2. Voor een volgende reproductie zijn er negen uitsneden gemaakt (3×3). En zo steeds verder: 4×4, 5×5, 6×6 en 7×7. In het laatste geval is het negatief onderverdeeld in 49 segmenten, bladzijden. De 139 verschillende uitsneden zijn aangevuld met een aantal sterk uitvergrote details van hetzelfde negatief. Hoewel geen pagina gelijk is wordt het negatief in de boekpagina’s 6 keer volledig afgebeeld: de zevende is de print van het hele negatief en wordt in gelimiteerde oplage, genummerd en gesigneerd bij het boek aangeboden.\nDe koppen op de foto zijn de koppen van Skrei, de Noorse naam voor een kabeljauw die leeft in de Barentszee. Een keer per jaar zwemmen deze vissen naar de zee bij de Lofoten, een eilandengroep voor de Noorse kust ter hoogte van Bøde.\nEind januari komen miljoenen vissen terug, na een reis van 800 kilometer, om te paaien en kuit te schieten op hun geboortegrond.\nRond 1900 kwamen er meer dan 30.000 vissers op het jaarlijks terugkerende paringsritueel af. In kleine boten werd er in twee maanden een overvloedige hoeveelheid vis gevangen (de volwassen dieren zijn gemiddeld 80-90 cm lang en kunnen 8 tot 10 kilo zwaar worden).\nOm de vangst voor langere tijd te kunnen bewaren werd de vis gedroogd. De koppen werden van de lichamen gesneden en daarna het lijf langs de ruggengraat in tweeën. De twee helften, bijeengehouden door de staart, werden aan rekken gehangen of op de rotsen gedroogd. Na enkele maanden was de vis\ngeconserveerd en kon langere tijd worden bewaard en eventueel geëxporteerd.\nHet wegvangen van de grote en oudere vissen heeft invloed op de voortplanting. Door intensieve bevissing daalde de geslachtsrijpe leeftijd tot het vierde levensjaar. Het is een wonder dat de vis zich heeft weten te handhaven. Dankzij een regulatie van de vangst herstelt de populatie de laatste decennia.\nNog steeds zijn er de visdrogerijen op de Lofoten en wordt er veel vis geëxporteerd naar andere Europese landen zoals Portugal (baccalao) en Italië (stoccofisso, baccala). De koppen worden geëxporteerd naar Afrikaanse landen.